Tatsuya Kitani'nin şarkısı "青のすみか" (Ao no Sumika), İngilizce olarak "Where Our Blue Is" olarak bilinen, karşılıksız aşk ve zamanla evrim geçiren bir ilişkiden doğan karmaşık duyguların derinlemesine incelendiği bir eserdir. Şiirsel imgelerle dolu olan bu şarkı, özlemeyi ve bir zamanlar derinlemesine yakın olan iki kişi arasındaki duygusal mesafenin acı dolu farkındalığını yakalar.
Şarkının kalbinde, 'mavi' temasının tekrarlanan özelliğiyle yakalanan derin bir melankoli duygusu bulunmaktadır. Bu renk, sıklıkla huzur ve üzüntü ile ilişkilendirilen, anlatının arka planını oluşturarak, anlatıcının hissettiği huzur ve derin kaybın sembolü olarak hizmet eder. Bu ikili, açılış satırlarında tanıtılır; sakin ama boş bir manzara resmi çizer, burada mavi mevsim sonsuzca uzanır, engelsiz ama ıssız bir duygusal durumu simgeler.
Şarkı sözleri ilerledikçe, zamanın geçişini ve ilişki üzerindeki etkisini yansıtırlar. "O günler solup gitti" ve "Geride bıraktığı sonsuzluğun derinliklerinde" gibi ifadeler, anıların ve duyguların, fiziksel bağlantının azalmasına rağmen dayanıklı doğasına işaret eder. Bu zamanla değişimin kaçınılmaz gerçeğini ve bir zamanlar olanın ardında kalan duygusal rezonansı vurgular.
Şarkının nakaratı özellikle etkileyici olup, anlatıcının derin, söylenmemiş sevgisini ifade eder - "sessiz bir aşk" - ki karşılık bulmamıştır. Bu tatmin edilmemiş özlem, metaforik olarak yaz renklerinin bir yanakta aşağı doğru kaydığını, gözyaşlarını ve ifade edilmemiş acıyı çağrıştırır. Boğazda takılı kalmış kelimelerin imgeleri, anlatıcının karmaşık duygularını tam anlamıyla ifade edememe durumunu daha da vurgular.
Daha sonraki kısımlarda, şarkı anlatıcının ve sevdiklerinin zamanla nasıl ayrı düştükleri, ancak büyük düzen içinde sıradan oldukları bir dönemi nostaljik bir şekilde yansılar - "hâlâ hiç kimse olmayan bizim portremiz." Bu düşünce, anlatıcının aralarındaki büyüyen farkları fark ettiği, zamanla daha belirgin hale gelen bir lanet gibi, bir pişmanlıkla karışık bir yansıma içerir.
Şarkı, ilişkilerinin kısacık doğasını sonsuz genişleyen bir galakside parmakların arasından kayan yıldız tanelerine benzeten bir metafor ile doruğa ulaşır - bu etkileyici bir görüntüdür ve bağlantılarının geçici doğasını ve bununla birlikte gelen derin kaybı güzel bir şekilde yakalar.
"Where Our Blue Is," karşılıksız aşkın, özlemin ve insan duygularının karmaşıklığının ustaca keşfidir. Tatsuya Kitani, derinlemesine kişisel ve evrensel olarak paylaşılabilir bir anlatı ile zengin şiirsel imgeler kullanarak, aşkın ve kaybın acı-tatlı doğasını yaşamış herkesle rezonans kurar.
