Mitski'nin şarkısı "Working For The Knife", özlem, hayal kırıklığı ve sanatsal tatminin sorgulayan temalarına dalmaktadır. Dokunaklı sözleri ve çağrıştırdığı imgelerle, yapıt, başkarakterin içsel çalkantılarına bir pencere sunarak, yaratıcılık, amaç ve kendini kabul etmenin karmaşıklarını keşfeder. Açılış dizeleri, "Her film başında ağlarım / Sanırım çünkü ben de şeyler üretmek istiyorum," başkarakterin yaratıcı çabalarıyla dünyaya katkıda bulunma derin arzusunu etkileyici bir şekilde ifade eder. Ancak, bu ateşli arzu, şimdiki koşullarının sert gerçeğiyle keskin bir şekilde karşılaştırılır: "Ama ben bıçak için çalışıyorum." Bu mecazi tasvir, zahmetli fedakarlık duygusunu derinlemesine ileterek, tükenmiş ve tatminsiz bir meslek veya takip hissini ima eder.
Şarkı açıldıkça, başkarakter, geçmişteki anlatısal hedeflerini düşünür, ancak anlatılarının yankı bulmadığı veya takdir edilmediği acımasız bir gerçekle karşılaşır: "Bir zamanlar hikaye anlatacağımı düşünürdüm / Ama kimsenin ilgisini çekmiyordu anlatacaklarım / İyi adamlar hakkında." Bu hayal kırıklığı, zamanın durdurulamaz bir şekilde kaybolduğu gerçeğiyle derinleşir, dünya onlarsız ilerlerken başkarakterin terkedilmiş hissetmesine neden olur: "Dünyanın ilerlediğini her zaman bilirdim / Sadece bensiz gideceğini bilmiyordum."
Şarkı boyunca, başkarakter, yaygın bir durgunluk ve karşılanmamış potansiyel duygusuyla boğuşur: "Günü yüksek başlarım ve sonunda çok düşük biter / Çünkü ben bıçak için çalışıyorum." "Bıçak için çalışıyorum" olan tekrar eden nakarat, başkarakterin kendi durumu karşısındaki derin hissini ve yaratıcılığın zahmetli ve ödülsüz bir çaba gibi geldiği durumlarına boyun eğmesini vurgular.
Ayrıca, yaşlanma ve zamanın geçişi temaları şarkının anlatısını sarmalar: "Bir zamanlar yirmide bitireceğimi düşünürdüm / Şimdi yirmi dokuz yaşındayım, önümdeki yol aynı görünüyor." Otuz yaşına yaklaşmasına rağmen, başkarakter, tatminsizlik ve belirsizlik döngüsüne sıkışıp kalır, yeni bir on yılın başlangıcının dönüşümsel bir değişiklik getirebileceği umuduna tutunur.
Şarkının ürkütücü sonunda, başkarakter seçimlerinin sonuçlarıyla yüzleşir ve kendi eylemlerinin onları bir kendi yokoluş yolu üzerine götürdüğü acı gerçeğini kavrarken: "Her zaman seçimin benim olduğunu düşündüm / Ve haklıydım, ama sadece yanlış seçtim / Günü yalanlarla başlatırım ve gerçekle sona ererim / Çünkü ben bıçak için ölüyorum." Bu dokunaklı düşünce, başkarakterin kaderine olan derin çaresizliğini ve hayatın ve yaratıcılığın acımasız talepleriyle mücadelesini özetler.
