Kanye West'in Buju Banton ile birlikte seslendirdiği "Believe What I Say", içsel sorgulamayı sosyal yorumlarla harmanlayan, müziksel etkilerine saygılı bir övgüyle desteklenmiş derin bir müzikal sanat eseri. Bu parça, Kanye'nin kişisel yolculuğunu, ünle olan mücadelelerini ve siyah erkeklerin güçlenmesine yönelik bakış açısını yansıtıyor.
Özellikle, şarkıda Lauryn Hill'in "Doo Wop (That Thing)" şarkısından alınan sample, Kanye'nin müziksel ilhamına saygı göstermek amacıyla bilinçli bir şekilde seçilmiş. Hill'in şarkısı, eylemler ile algılanan kimlik arasındaki tezatı tartışarak, "Believe What I Say"in tematik dokusuna sorunsuz bir şekilde entegre oluyor. Bu sample, sadece sanatsal bir tercih değil; Hill'in mesajının Kanye'nin anlatısıyla anlamlı bir birleşimi.
Kanye'nin İtalyan film yönetmeni Federico Fellini'ye yapılan göndermesi, onun Fellini'nin ayırt edici tarzına olan hayranlığını gösteriyor. "Hayat boyu öğreniriz biz, sandviç servisi yaparken bile" satırı, Fellini'nin tematik unsurlarını yankılayarak, Kanye'nin kendini sürekli bir öğrenici ve sanatçı olarak gördüğünü vurguluyor.
Şarkı, özellikle siyah erkeklerin güçlendirilmesine odaklanıyor ve Black Lives Matter hareketinin etosuyla uyumlu. Hem sömürüye karşı bir uyarı notu olarak hem de siyah erkeklerin zorlukların üstesinden gelmeleri için bir ilham kaynağı olarak hizmet ediyor. Buju Banton'un dahil edilmesi, bir Rastafarian şiirini okuyarak bu güçlendirici mesaja ruhsal bir derinlik katıyor.
Kanye'nin sözleri, ün ve kamuoyu denetimi arasında gerçek ilişkileri sürdürmenin karmaşıklıklarına dalıyor. "Kalbim acıyor" ve "Her şeyi içinde tutmak istiyor" gibi satırlar, kırılganlık ile kamu imajı arasındaki gerilimi açığa çıkarıyor. Banton'un verse'i bu temayı tamamlıyor, ilişkilerde güven ve iletişim karmaşıklıklarını vurguluyor.
Sonuç olarak, "Believe What I Say" müzik alanını aşarak, kendini ifade etme, içsel sorgulama ve güçlenme marşı haline geliyor. Kanye West, lirik yeteneğini ve müziksel tercihlerini, deneyimlerini ve mücadelelerini daha derinlemesine anlamak için kullanıyor. Parça, ortak insan deneyimlerinin dokunaklı bir hatırlatıcısı olarak duruyor, kamuoyu figürleri ile sıradan insanlar arasındaki boşluğu köprüleyerek.
