Rhiannon Giddens'ın "Yet To Be" şarkısı, daha umut verici bir varoluşun peşinde kendi keşiflerine ve direncine adım atan iki bireyin etkileyici bir hikayesini sunar. Şarkının dizeleri içinde göç, özlem ve iyimserlik gibi zengin temalar yer alır, kararlılığın ve ufukta neyin beklediğinin beklentisinin derin etkisini kapsar.
Hikaye, on altı yaşında, kendi doğum çiftliğinden ayrılmasıyla simgelenen genç bir kadının hikayesiyle başlar. "O, bir çiftlikte doğdu, kil çalıştı / O, 16 yaşındayken kaçtı / Nereye gideceği belli olmayan uzun bir kırsal yol boyunca / Gitmek zorunda olduğunu biliyordu." Bu imgeler, belirsizlikle işaretlenmiş ancak kararlılıkla harekete geçen bir yolculuğun temelini oluşturur.
Tek yön biletli bir tren yolculuğuna çıktığında, sözler onun daha parlak bir gelecek için umutlarını dokunaklı bir şekilde iletiyor, geçmişinin kısıtlamalarından kurtulmuş. "Çiftliğin uzaklaşmasını izledi, sadece umut edip dua ediyordu / Annesi gibi daha iyi bir hayatı olurdu." Önünde duran zorlu zorluklara rağmen, kaderinin umut ve fırsat taşıdığına sıkı sıkıya inanır.
Benzer şekilde, şarkı, kırsal kökenlerinden vazgeçerek uzak topraklarda özerklik ve tatmin arayışında olan bir erkek başkahramanı tanıtıyor. "O, çiftlikte doğdu, ama kalmak istemedi / Babası onun bir aptal olduğunu söyledi / Bu yüzden gece vakti sessizce ayrıldı / Ve Liverpool'dan bir buharlı aldı." Onun seyri, kendini gerçekleştirme için evrensel bir arayışı yansıtırken, kendi yolunu dünyada oluşturmaya çalışır.
Nakarat, insanın yıkılmaz ruhunun dokunaklı bir yansıması olarak hizmet eder, geçmişin zorluklarına rağmen en güzel anların henüz açığa çıkmadaki inançlarına vurgu yapar. "Geldiğimiz yerden uzak bir yol / Burası ve şimdi, o zamanlardan daha iyi / Bugün kalbini kırabilir, ama yarın anahtarı tutar / Çok uzun bir yol kat ettik, ama en iyisi henüz olmadı." Bu umut ve direniş mesajı, kompozisyon boyunca yankılanır, sıkıntılar arasında teselli sunar.
Hikaye, iki başkahramanın yollarının kesişmesiyle dokunaklı bir döneme girer, taze bir başlangıcı müjdeler bir tesadüfi karşılaşmayla sonuçlanır. "O, zemini siliyordu, o, barda çalışıyordu / İnsan kalbinin ilahi bir çarpışmasıydı / Doğusunda ve batısında / Aynı parlak yıldızı dilek ediyorlardı." Bu birleşme anı, bireysel yolculuklarının doruğunu simgeler ve olasılık ve güvence dolu yeni bir bölümün başlangıcını işaret eder.
Şarkının kapanış dizesinde, çift, bir bebek gelmesini kucaklayarak, varoluşun döngüsel doğasını ve büyüme ve dönüşüm için sonsuz olanakları vurgular. "Ve sonra bebek yepyeni bir başlangıçtı / Onun elinin içinde / Yol, onları karşılamak için yükseliyor." Bu imgeler, hayatın döngüsünü çağrıştırır ve önlerindeki yolculukta bekleyen sonsuz fırsatlara olan inançlarını yeniden doğrular.
