Tricky'nin şarkısı "When We Die", ölüm, kayıp ve varoluşun çok derin temalarına iner. Dokunaklı sözleriyle, şarkı düşünceli bir yolculuğa çıkar ve ölüm etrafındaki belirsizlikle başa çıkar ve ayrılmış sevdiklerimizle bağlantı kurma arzusunu ele alır. Şarkının açılış dizeleri, "Peki, nereye gideceğim, nereye gideceğim? Ben genç ölmem, Michael gibi değil," hemen bir içe dönük bir atmosfer oluşturur, Tricky ölüm üzerine düşünür. Bu, Michael Jackson gibi diğerlerinin erken ölümüyle karşılaştırıldığında, hayatın geçici doğasıyla ilgili düşünceli bir keşfe sahne olur.
Şarkı açıldıkça, Tricky'nin içsel düşünceleri kişisel ölümden daha geniş kimlik ve ilişkilerin sorularını içerecek şekilde genişler. Ayrılan sevdiklerinin nerede olduğuna dair sorguları, "Nereye gittin, nereye gittin? Niçin terk ettin?" kayıptan sonra derin bir özlem ve boşluk hissini vurgular, çünkü o, değer verdiği insanların yokluğuyla mücadele eder.
Tekrarlanan nakarat, "Nereye gideriz, nereye gideriz, öldüğümüzde, sonra saklanırız mı?" merkezi bir motif olarak hizmet eder, ölüm ve ötesindeki varoluşun etrafındaki varoluşsal belirsizliği vurgular. Tricky'nin bu temaları keşfi belirsizlikle doludur, varoluşun geçici doğasını ve ötesinde neyin olduğunun sırrını düşünür.
Şarkı boyunca, Tricky, duygusal manzarasını aktarmak için canlı imgeler ve metaforlar kullanır. "Böyle bir rüya gördüm mü? Ve sen buradasın, bir rüya gibi" gibi dizeler, gerçeklikle bilinçaltı arasındaki sınırları bulandırarak, bir tür gerçeküstücülük ve oryantasyon duygusu uyandırır.
Şarkının son dörtlüklerinde, Tricky'nin içe dönük düşüncesi, kaybın günlük hayatı üzerindeki derin etkisiyle daha da derinleşir. "Seni düşünürüm ve günümü boşa harcarım" itirafı, yok olan sevdiklerinin, onun duygusal iyiliği üzerindeki kalıcı etkisini açığa çıkarır, özleminin ve üzüntüsünün derinliğini vurgular.
Özetle, "When We Die", ölüm ve insan kaybı deneyimi üzerine hüzünlü bir meditasyon olarak ortaya çıkar. Düşündürücü sözleri ve atmosferik ses manzaraları ile, Tricky dinleyicileri ölümün gizemleriyle yüzleşmeye ve yaşamın geçiciliğine karşı bellek ve bağlantının kalıcı gücünü düşünmeye davet eder.
