Ava Max'ın "So Am I" şarkısı, bireysellik, öz kabul, ve kendi benliğini benimsemenin özünü kutlayan etkileyici bir marş olarak duruyor. Şarkının lirik yapısı içinde, şarkı, uymayan veya dışlanmış gibi hisseden bireylerle derinden rezonans yapar ve toplumsal normlardan sapmanın sadece kabul edilebilir değil, aynı zamanda takdire değer olduğuna dair güvence verir. Şarkı, tematik tonu hemen belirleyen etkileyici açılış satırlarıyla başlar ve dinleyicileri kendi uyumsuzluk duygularıyla içselleştirmeye teşvik eder. Karanlık ve bozulmayla karakterize edilen iç mücadeleleri tasvir eden canlı imgeler aracılığıyla, Ava Max güçlendirici bir güvence sunar ve cesurca "Çünkü bebeğim, ben de öyleyim." der.
Şarkının etkisinin merkezinde, kendi benliğini kabul etmeyle ilgili olumlu bir mesajı yankılayan güçlendirici nakaratı vardır. "Hiç uyumsuz hissettin mi? / Biçime uymak zorunda değilsin / Ama farklı olmanın da bir sakıncası yok / Çünkü bebeğim, ben de öyleyim" cümlelerini tekrarlayarak, marjinalleşmiş veya yanlış anlaşılmış hissedenlere bir çağrıda bulunur ve dayanışma ve güç duygusu oluşturur. Şarkının köprüsü, Sid ve Nancy gibi ikonik kültürel figürlere göndermeler yaparak oyunbaz bir dönüş getirir ve Ava Max, dinleyicilere kendilerini kararlı bir özgüvenle kucaklamalarını teşvik eder. Sofistike ve cüretkarlık çağrışımlarıyla, bireyselliği kutlamanın ve toplumsal beklentilere boyun eğmek yerine kendi eşsizliğini vurgulamanın önemini vurgular.
Son dizelerde, Ava Max insan doğasının karmaşıklıklarına derinlemesine iner, gücün ve kırılganlığın anlarını, aynı anda bağlı ve özgür olmanın anlarını kabul eder. Otantikliği kucaklamak için ona katılma davetiyle, cesaret ve toplumsal normlara karşı isyanın sembolü Harley Quinn'in kişiliğini oyunbazca benimser. Genel olarak, Ava Max'ın "So Am I" şarkısı, çeşitliliği, bireyselliği ve öz kabul yolculuğunu destekleyen yankılanan bir marş olarak ortaya çıkar. Bulaşıcı melodileri ve güçlendirici sözleriyle, şarkı, dinleyicilere farklılıklarını gururla kabul etmelerini ve toplumsal uyumun sınırlarını reddetmelerini hatırlatan etkileyici bir hatırlatıcı olarak hizmet eder. O, otantikliğin içsel güzelliğinin ve eşsizliğin pervasızca kutlanmasının bir kanıtı olarak durur.
