Bollywood şarkısı "Not Ramaiya Vastavaiya", Anirudh Ravichander, Vishal Dadlani ve Shilpa Rao tarafından seslendirilen, sözleri Kumaar'a ait, sinematik romantizmin geleneksel tasvirlerinden cesurca ayrılır. Oyunbaz diyaloglar ve neşeli öz farkındalık aracılığıyla, idealize edilmiş aşıkların ve geleneksel Bollywood filmlerinde sıkça bulunan genellikle abartılı jestlerin stereotipik tasvirlerini alt üst eder.
Şarkının temelinde, konuşmacı, dramatik stilinden tanınan 'Ramaiya' gibi klasik Bollywood kahramanına bir tezat oluşturur. Aşırı büyük davranışlardan uzak durarak, gerçek uyumu ve tutkulu ifadelerin yerine düzenlenmiş tutkunun üstünü çizer. Bu, türde yaygın olarak görülen sıkça dramatize edilmiş anlatıyı sorgular.
"Not Ramaiya Vastavaiya", sinematik klişelere neşeli bir şekilde gönderme yapmak için pop kültürü referanslarını kullanır. Idealize edilmiş figürlerle karşılaştırmalar veya abartılı sadakat sözleri mizahi bir dille reddedilir, bireysel kişiliklerle köklü dürüst bağlantı arzusunu vurgular.
Ayrıca, şarkı sinematik cinsiyet rolleri etrafındaki beklentilere oyunbaz bir şekilde cevap verir. Sadece erkek kahramanlığına odaklanmak yerine, bir kadın sesi eşit bir coşkuyla karşılık verir ve bu dinamik içinde kendi beklentilerini assert eder. Bu oyunbaz alışveriş, her iki taraf için daha fazla ajansta taze bir diyalogu teşvik eder, dengeli ve paylaşılan bir mizah anlayışına dayanan çağdaş bir romantik vizyonu vurgular.
Duygusal beyanlardan kaçınarak, "Not Ramaiya Vastavaiya", oyunbaz ve ilişkilendirilebilir sohbetlerde cazibesini bulur. Bu, idealize edilmiş aşkın ilk görüşte aşkını değil, dürüst, ilişkilendirilebilir kusurlara odaklanır. Romantizmi kusursuz bir peri masalı olarak değil, kendi farkındalığı ve bireysellik için paylaşılan takdir temelinde köklü gerçek bağlantıyı savunur.
Benzersiz müzik düzenlemesi ve söz seçimleriyle Anirudh Ravichander, Vishal Dadlani, Shilpa Rao ve Kumaar'ın "Not Ramaiya Vastavaiya", Bollywood'un aşkı tasvir etme konusundaki yaygın klişelerinden ayrılır. Duygusallığı zeka ile ilişkilendirerek, kusursuz arketipler yerine otantikliği sergiler. Şarkı, dürüstlük ve bireysellik temelinde inşa edilen gerçek bir bağlantının içsel karışıklığını neşeli bir şekilde kutlar ve eski ve abartılı romantik klişelere karşı oyunbaz bir şekilde geri adım atar.
