Nirvana'nın, The Vaselines tarafından aslen oluşturulan "Jesus Doesn't Want Me For A Sunbeam" şarkısının yorumu, alaycılık, hayal kırıklığı ve dini dogmanın düşünülmesiyle kök salmış temaların derin bir keşfini açığa çıkarır. Şarkının ürkütücü melodisi, ham ve içe dönük sözleriyle birleştiğinde, kişisel kimlik, reddetme ve toplumsal beklentilere karşı süregelen varoluşsal mücadele gibi konulara dalar. Giriş satırları, "Jesus, don't want me for a sunbeam, Sunbeams are never made like me," başkarakterin yabancılaşma ve yetersizlik duygusunun dokunaklı bir beyanı olarak hizmet eder. Burada, saflık ve ilahi lütuf ile tipik olarak ilişkilendirilen bir güneş ışığının imgeleri, konuşmacının kendini algılanan kusurları ve toplumsal ideallerden sapması konusundaki kabulü ile yan yana getirilir. Şarkı boyunca tekrar eden nakarat, "Don't expect me to cry, For all the reasons you had to die, Don't ever ask your love of me," geleneksel olarak İsa'nın fedakarlığı ve beklenen duygusal tepkisini reddetmenin isyankar bir reddi olarak ortaya çıkar. Başkarakter, toplumsal normlara veya dini beklentilere uymayı kesinlikle reddeder, otonomisini ve bireyselliğini savunur. Bu isyanı daha da vurgulayarak, "Don't expect me to lie, Don't expect me to die for me," satırları, dini veya toplumsal emirlere kör bir itaate karşı bir şüpheciliği vurgular. Burada, şarkı soyut idealler için kendini feda etme fikrini sorgular, dinleyicilere böyle beklentilerin geçerliliğini ve ilgisini sorgulamalarını öğütler. Şarkının hem başlığında hem de sözlerinde İsa'nın adını çağırarak, Nirvana dini otorite kavramıyla doğrudan yüzleşir, ilahi yargı ve kabulün egemen kavramlarını sorgular. Bu kadar provokatif sözlere sahip bir şarkıyı coverlamak, Nirvana'nın sınırları zorlama ve rahatsız edici gerçeklerle yüzleşme eğilimini yansıtır, ki bu da onların müzikal mirasının büyük bir kısmını tanımlayan bir özelliktir. Kapanış satırlarının tekrarı, "Don't expect me to cry, Don't expect me to lie, Don't expect me to die for me," başkarakterin toplumsal veya dini beklentilerin dayatılmasına karşı direnişinin kararlı bir yansıması olarak hizmet eder. Bu, uyumayı reddetmenin kararlı bir reddi olarak özüne ulaşır, dış baskılara karşı isyanın bir duruşunu somutlaştırır. Esasen, "Jesus Doesn't Want Me For A Sunbeam", bireysel otonomi ile toplumsal normlar arasındaki sürekli çatışmanın bir yansıması olarak yorumlanabilir, aynı zamanda kurumsallaşmış din ve algılanan otoritesinin eleştirisi olarak da işlev görür. Nirvana, bu şarkının yorumuyla, dinleyicileri içsel bir muhasebeye girmeye, kurumsallaşmış inançları sorgulamaya ve kişisel kimlik ile varoluşsal anlamı daha derinlemesine keşfetmeye teşvik eder.
