"IDGAF", Drake'in sekizinci albümü "For All the Dogs"dan, Yeat işbirliği ile güçlü bir şarkıdır ve direnişin, özgüvenin ve sarsılmaz bağımsızlığın güçlü bir marşı olarak durmaktadır. Bu şarkı, her iki sanatçının zenginliklerini, karşıtlara duydukları umursamazlıklarını ve yakın arkadaşlarına karşı olan kararlı bağlılıklarını kapsayan, sakin ama özgüven dolu bir tavır yayar.
"IDGAF"'ın nakaratı, dışsal değerlendirmelere ve negativiteye karşı duydukları umursamazlık duruşunu açıkça ifade eder. "Hiç umursamıyorum" ifadesi sadece çekici bir kancadan ibaret olmakla kalmaz, aynı zamanda başkalarının görüşleri ve eleştirilerine duygusal olarak bağlı olmama konusundaki net bir ifadedir. Bu duyarsızlık ve kendi başına yetme teması şarkı boyunca tekrarlanır, ki bu da kişisel özerkliklerini ve güçlerini vurgular.
Şarkının açılış dörtlüğünde, Drake başarılarına ve müzik endüstrisindeki etkin pozisyonuna dair yansıtıcı bir içgörü sunar. Kişisel çatışmalara ve endüstri zorluklarına olan yetenekli navigasyonuna değinirken ("Neden daima şehirdeki dostlarını görüyorum? / Sanırım çocuklarınızdan bazı askerler geride bıraktınız"), Drake etiketi October's Own'ın otantikliğini ve etkisini vurgularken endüstride sahte bulduğu kişileri reddeder.
Buna karşılık, Yeat'ın dörtlüğü parçaya yoğun, daha keskin bir boyut katıyor. Sözleri, silahlar, uyuşturucular ve hukuki karışıklıklarla işaretlenmiş daha tehlikeli bir ortamı referans alır. Kendi özgünlüğüne ve karşıtlara karşı durma yaklaşımı ("Kimse tarzını çalmadı, kimse sosunu istemedi") sokak inandırıcılığını korumanın ve kendi grubuna karşı sarsılmaz sadakatin önemini vurgular.
Şarkının nakaratı ve çıkışı, tekrarlayan yapısıyla dışsal algıları ve eleştirileri reddetmenin merkezi mesajını daha da pekiştirir. Tekrarlanan mantra "Hiç umursamıyorum", dışsal onayı reddetme kolektif duruşlarını güçlendirir, bunun yerine kendi belirledikleri değeri ve yönü önceliklendirmeyi seçerler.
Özünde, "IDGAF" eleştirilere duyarsız ve başarıları konusunda kararlı bireylerin bir portresini çizerek bir isyan ruhunu kapsar. Şarkı, zenginlik, yüzleşme, sadakat ve iç gözlem temalarını ustaca birleştirerek sanatçıların müzik endüstrisindeki deneyimleri ve düşünce tarzlarının zengin bir keşfini sunar. Kendine güvenen bir tavır ve eleştirmenlere karşı duyarsız bir tutumun cesur bir ifadesi olarak, şarkı başarıyı ve bireyselliği kutlar ve dinleyicileriyle güçlü bir şekilde rezonans bulur.
