Anthrax'ın 1987 albümü "Among the Living"deki "Be All, End All" şarkısı, öz güçlenme, baskıya karşı direniş ve bireysel özgürlük arayışı gibi derin konulara dalar. Canlı enstrümantasyonu ve coşkulu vokalleriyle, şarkı kişisel mücadelelerle ve toplumsal baskılarla başa çıkan dinleyicilere derinden dokunur. Açılış satırlarında kurulan çatışmacı ton, "Evet, hayır, evet, hayır," diyerek ajansı ileri sürmenin ve çelişkili etkiler arasında kararlı seçimler yapmanın genel temasına öncülük eder. "Başka bir kelime yok, ne yapacağını bileceksin, değil mi?" ifadesi, harekete geçmenin ve inançlarında kararlı kalmanın zorunlu doğasını vurgular.
"Be All, End All" boyunca Anthrax, kendi kaderinin kontrolünü ele geçirmenin ve dış baskılara direnmenin önemini vurgular. "Yasa gereği aşağıda ve seni tutamazlar, belirler ve kontrol ederler" gibi satırlar, bireysel özerkliği ve ifadeyi boğmaya çalışan baskıcı güçlere karşı süregiden mücadeleyi vurgular. Tekrarlanan "Ayağa kalk, ne demek istediğini biliyorsun, uyan, hayallerini yaşama zamanı" teşviki, zorluklarla yüzleşmenin ve engellere rağmen kişisel amaçları takip etmenin mesajını pekiştirir.
Şarkı, kendi kendine güven ve dayanıklılık zihniyetini savunur. "Kendin yaparsan hiçbir şey kolay değildir, yapabileceğin tek şey denemek, hayat adil değildir, hayat sadece hayattır, ölüm intihar değildir," gibi sözler, zorlukların yaşamın bir parçası olduğunu ve başarı için sıklıkla azim ve kararlılık gerektirdiğini aktarır. Anthrax, dinleyicilere engellerle doğrudan yüzleşmeyi ve öz-keşif ve büyümenin yolunu benimsemeyi teşvik eder.
"Be All, End All"un nakaratı, özerklik ve kendini ileri sürme için bir savaş çığlığı işlevi görür. Anthrax, "Her şey ol, ve sen son olacaksın, hayat gerçekten keyifli olabilir, zihniyet, neşe" diyerek dinleyicilere potansiyellerini benimsemeleri ve bireyselliklerini ileri sürmekten tatmin bulmaları çağrısında bulunur. "Neşe"yi önceki mücadele ve direniş temalarıyla yan yana getirerek, kendi gerçekleşme ve kurtuluşun dönüştürücü gücünü vurgular.
Şarkının final dizeklerinde, Anthrax, toplumsal cehaleti ve uyumu eleştirir, baskıyı sürdüren alıp taklit etme döngüsünü kınar. "Yol yok, yol yok, yol yok, yol yok!" tekrarı, teslimiyet ve boyun eğmenin reddedilmesiyle direngen bir reddi ifade eder, dinleyicileri uyuma direnme ve ajanslarını ileri sürme konusunda cesaretlendirir.
Sonuç olarak, Anthrax'ın "Be All, End All"ü öz güçlenme ve baskıya karşı direnişin güçlü bir marşı olarak ortaya çıkar. Coşkulu sözleri ve dinamik enstrümantasyonuyla, şarkı dinleyicileri bireyselliklerini benimsemeye, zorluklarla yüzleşmeye ve kararlılıkla hayallerini takip etmeye teşvik eder.
