Stanley Kubrick'in 'Cinnet' filminde, izleyiciler sadece sürükleyici bir korku filmine değil, psikolojik dehşet ve doğaüstü belirsizliğin buz gibi labirentine doğru itiliyor. Stephen King'in romanından uyarlanan hikâye, Jack Torrance adında, akıl sağlığının sınırlarında dolaşan bir adamın, kış için kapanan tenha bir otelde bekçilik işini kabul etmesiyle başlıyor. Eşi Wendy ve oğlu Danny ile birlikte, karla kaplı bu yalnızlık Jack'in hem huzuru bulması hem de yazılarına ilham kaynağı olarak görünüyor. Ancak otelin duvarlarından sızan geçmişi keşfettikçe, otelin aynı zamanda bir başka misafiri aradığı açığa çıkıyor—delilik, yalnızlık ve geçmişin şimdisini tehdit etme temaları ile yoğrulmuş bir hikâye.
'Cinnet', perili bir ev masalı olarak görülebilir ama bunun ötesine geçer. Overlook Oteli filmde adeta bir karaktere dönüşüyor—heybetli, muğlak ve aileyi avlayan kötücül bir yaşam gücü ile dolu. Bu güç, özellikle otelin korkunç geçmişini görebilen "parlaklık" adında psişik bir yeteneğe sahip olan genç Danny'ye çekiliyor gibi görünüyor. Filmde sergilenen ürkütücü deneyimler rahatsız edici bir normallikle sunuluyor, Overlook'un hayaletlerinin Torrance ailesi için dondurucu kar fırtınasında onları o duvarlar arasında tuzağa düşüren kadar gerçek olabileceği dehşet verici gerçeğini yoğunlaştırıyor. Bu fikir, algı ve gerçeklik temalarına doğrudan dokunuyor ve gerçek korkunun yalnızca hayalet benzeri gölge varlıklarda değil, akılın kendi iblislerini inşa etme ve onlara boyun eğme kapasitesinde yattığını öneriyor.
Hikâye ilerledikçe, sahnenin titiz yerleştirilmesi ve Kubrick'in sinematik alan üzerinde ustalıklı kontrolü ile gerilim gitgide artıyor. Otelin sonsuz, ürkütücü koridorları, Jack'in çıldırma sürecinin içine düşen sarmalını yansıtıyor. Örneğin, asansörden fışkıran kan nehirleri sahnesi; sadece şok değeri taşıyan bir an olmaktan ziyade, Overlook'un içine çektiği şiddetin bir görsel temsili ve şimdiye taşan bir yansıması olarak hizmet ediyor. Mekan kullanımı ve set parçaları, yalnızca korku filmi klişesi değil, aynı zamanda tarihin döngüsel doğasına ve karanlık anlarımızı yüzleşip onlarla barışmadığımız sürece kaderimiz olduğu fikrine ince bir atıftır.
Jack'in durumu, başlangıçta uysal bir yazar iken bir manyağa dönüşmesiyle tüyler ürpertici bir odak noktası haline geliyor. Aile birimi içindeki ev içi şiddet ve terörün betimlenişi, doğaüstü alt metinlerin ortasında rahatsız edici bir gerçekçilik duygusu ile özellikle etkileyici. Jack'in kendi ailesinin peşine düşen balta sallayan takibi, bağımlılığın yıkıcılığı ve aile çöküşünün güçlü bir metaforu haline geliyor—King'in o dönemde alkolizmle mücadele ederken orijinal hikâyesinde keşfetmeyi amaçladığı bir tema.
Filmin sonunun belirsizliği, bitmek bilmeyen tartışma ve analizlere sebep oldu. 1921 tarihli otel fotoğrafında Jack'in son görüntüsü, doğaüstü bir zaman döngüsü öğesi olduğunu işaret ediyor, Jack'in her zaman otelin tarihinin bir parçası olduğunu ya da bazı teorilere göre, otelin onu sahiplenme yolu olduğunu ima ediyor. Bu gizemli son, sayısız yoruma kapı açıyor; ölümlülük, ebediyet ve insan ruhunun yolculuğunun esrarlı doğası üzerine bir yorum olarak da görülebilir.
Özünde, 'Cinnet', hikâye ve senaryonun karmaşık etkileşimi ile psikolojik korku alanında uzun süre ayakta kalacak bir yapıt. Güçlü anlatılar ve etkileyici temaların soğuk bir dansı gibi. İnsan psikolojisinin kırılganlığını, yalnızlık terörünü ve şiddet ile çılgınlığın yerler ve insanlar üzerindeki kalıcı etkisini sorgular. Bir hayalet hikayesi, bir aile trajedisi ya da çözülmeyi bekleyen bir psikolojik bulmaca olarak görülse de, Kubrick'in başyapıtı izleyicilerin zihninde, Overlook Oteli'nin koridorlarında fısıldanan "Redrum" alıntısının ürkütücü yankısı gibi kalan bir iz bırakıyor.
